Afbeelding: Linkin Park – Officiële persfoto

Linkin Park: Deze naam is bekend bij iedereen die ook maar een beetje bekend is met muziek. Een van de grootste Nu-Metal- en Alternatieve bands van onze tijd, die miljoenen mensen over de hele wereld heeft geraakt. We werpen een blik op de achtergrond van de band, hun geschiedenis en hun nieuwe tijdperk.

Of het nu op rockfestivals of op de radio is – aan Linkin Park kun je simpelweg niet ontsnappen. Ze worden beschouwd als een van de bepalende bands van de Nu-Metal, hoewel later ook andere invloeden hun muziek zijn binnengedrongen. Met de tragische dood van Chester Bennington in 2017 eindigde het tijdperk van een icoon. Maar Linkin Park als band gaat door. Hier belichten we hun oprichting, hun succesvolste jaren en ook hun toekomst.

Oprichting: Waar komt de bandnaam Linkin Park vandaan?

In het begin had Linkin Park een totaal andere bandnaam, en een andere zanger – zij het voor korte tijd. De band werd opgericht in 1996 in LA, Californië, onder de naam Xero. Het idee voor de band kwam van Mike Shinoda en Brad Delson; de twee schoolvrienden woonden samen een concert van Anthrax bij in 1991 en raakten geïnspireerd. Brad Delson – ook bekend als Phoenix – werd de gitarist, en Mike Shinoda de rapper, hoewel hij ook achtergrondzang, ritmegitaar, bas en keyboard op zich nam. Hun schoolvriend Rob Bourdon voegde zich bij de band als drummer. Joe Hahn werd hun DJ en Dave Farrell hun bassist. Mark Wakefield werd aanvankelijk gekozen als zanger, maar dat duurde niet lang. Hun eerste demo verkocht slecht, en Wakefield verliet de band toen er geen platencontract in zicht was.

Brad Delson had echter een connectie bij Jeff Blue van Warner Music Group, die hen vervolgens voorstelde aan Chester Bennington. Chester, die toen zanger was van de band Grey Daze, sloot zich drie dagen lang op in een studio om aan de demo te werken – en hij maakte indruk met het resultaat. Toen hij zich bij de band aansloot, zegde hij zijn baan op en verhuisde naar Californië om zich volledig op muziek te richten. Daarna veranderde de band hun naam in Hybrid Theory, een weerspiegeling van de combinatie tussen Mike’s rap en Chester’s zang. Met de hulp van Jeff Blue kregen ze uiteindelijk een platencontract. Vanwege juridische problemen moesten ze echter opnieuw van naam veranderen, omdat er al een band bestond met de naam Hybrid Theory.

De naam Linkin Park werd gekozen vanwege een park in Santa Monica genaamd Lincoln Park. Toen de band een domein voor hun website wilde registreren, moesten ze een andere spelling kiezen en kwamen uit op Linkin Park – wat in het Californische accent hetzelfde klinkt als Lincoln Park. Hun debuutalbum kreeg vervolgens de naam Hybrid Theory.

Interessant genoeg zijn er in de VS veel parken met de naam Lincoln Park, waardoor de band vaak ten onrechte werd beschreven als afkomstig uit die regio – wat niet het geval was.

“Er zijn radiostations in Chicago geweest die zeiden: ‘Hier is deze lokale band uit Chicago, Linkin Park’ – en dat gebeurt eigenlijk in het hele land.” – Phoenix

Wat betekent het Linkin Park-logo?

Het bandlogo toont de initialen L en P, en de buitenste lijnen vertegenwoordigen elk van de zes bandleden. Na de dood van Chester Bennington bleven er nog maar vijf lijnen over in het logo.

Afbeelding: Linkin Park-logo vóór en na de dood van Chester Bennington

Het logo onderging nog een kleine wijziging in 2024, toen een geheel nieuw tijdperk werd aangekondigd. De initialen zijn nog maar nauwelijks herkenbaar en zijn omgeven door een cirkel.

Afbeelding: Linkin Park-logo na de aankondiging van het nieuwe tijdperk in 2024

Hybrid Theory: Het debuut als meest succesvolle album

Zelfs vóór het beroemde debuutalbum bracht Linkin Park in 1999 de EP Hybrid Theory uit. Het gelijknamige album volgde in 2000 en katapulteerde de band direct de wereldwijde hitlijsten in. Singles als “One Step Closer” en “Crawling” worden vandaag de dag nog steeds op de radio gedraaid, maar vooral “In The End” heeft een blijvende indruk op het publiek achtergelaten. En dat had Mike, de songwriter, zelf niet verwacht:

“Het voelde voor mij niet als iets groots. Het voelde niet als een hitsong. Ik zou niet weten hoe een hitsong zou moeten voelen.”

Mike schreef het grootste deel van het nummer in één nacht, en hoewel hun drummer het als hun beste werk beschouwde, had Chester misschien een ander nummer als single gekozen.

Het overweldigende succes van dit album is door latere releases niet overtroffen. Vandaag de dag heeft Hybrid Theory een diamanten status behaald en meer dan 30 miljoen exemplaren verkocht. Het won talloze muziekprijzen, waaronder een Grammy, een Echo Pop en twee MTV Music Awards. Zoals verwacht volgden er talloze succesvolle liveshows, waaronder als supportact voor Deftones.

De vroege nummers van Linkin Park richtten zich op persoonlijke problemen, en weerspiegelden woede en emotionele worstelingen. Eén van hun kenmerkende stijlen was het pakkende samenspel tussen Mike’s raps en Chester’s zang. Latere albums zouden zich echter zowel muzikaal als thematisch verder ontwikkelen.

Bandgeschiedenis: Meteora en de opvolgende albums

Na het uitbrengen van het remixalbum Reanimation in 2002, volgde Linkin Park met nieuwe muziek op Meteora in 2003. Hoewel het album niet hetzelfde succes als Hybrid Theory bereikte, overtrof het nog steeds artiesten als Céline Dion in de verkoopcijfers.

In de daaropvolgende jaren werkten zowel Chester als Mike aan zijprojecten. Chester schreef muziek die hij uitbracht met Dead by Sunrise, omdat hij zijn donkere thema’s niet op Linkin Park wilde projecteren. Mike Shinoda werkte ondertussen samen met Depeche Mode en richtte de band Fort Minor op.

Linkin Park speelde de nummers “QWERTY” en “Reading My Eyes” voor het eerst live terwijl ze Metallica ondersteunden. Later werden deze nummers uitgebracht op de Underground EP.

Hun derde studioalbum, Minutes to Midnight, verscheen in 2007 en bracht meer politieke thema’s met zich mee. De albumtitel verwijst naar de Doomsday Clock, die in 2007 op vijf minuten voor middernacht werd gezet. Shinoda gaf echter aan dat de titel ook metaforisch kon verwijzen naar thema’s zoals de dood of de muziekindustrie. Het album bevatte bekende singles als “What I’ve Done”, dat ook te horen is in de eerste Transformers-film, en behaalde vijf keer platina. Legendarische producer Rick Rubin, bekend van zijn werk met bands als AC/DC, Slayer en Metallica, werd gekozen om het album te produceren. Hij werkte met Linkin Park samen tot aan het album Living Things.

In 2009 werd de EP Songs from the Underground uitgebracht, samen met de nieuwe single “New Divide”, die het themalied werd voor de volgende Transformers-film Revenge of the Fallen. Ook Transformers 3 bevatte een nummer van Linkin Park: “Iridescent”.

In 2010 bracht Linkin Park hun eerste conceptalbum A Thousand Suns uit. Net als zijn voorgangers bereikte het album de nummer 1-positie in meerdere landen, waaronder Duitsland en de VS. Living Things, uitgebracht in 2012, zette deze trend voort, terwijl The Hunting Party, dat in 2014 verscheen, "slechts" de derde plaats in de Amerikaanse hitlijsten behaalde. Dit album werd geproduceerd door Mike Shinoda zelf en had een steviger geluid, met gastmuzikanten van onder andere System of a Down, Rage Against the Machine en meer.

De dood van Chester Bennington

Op 19 mei 2017 verscheen One More Light, het zevende album van Linkin Park. Het was het laatste album met Chester Bennington, die slechts vier maanden later tragisch genoeg op 41-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. De dag van zijn overlijden viel samen met de verjaardag van zijn goede vriend Chris Cornell, die eerder dat jaar ook zelfmoord had gepleegd.

Mike Shinoda bevestigde het hartverscheurende nieuws op Twitter:

"Geschokt en met een gebroken hart, maar het is waar. Een officiële verklaring volgt zodra we er een hebben."

De geplande tour werd uiteraard geannuleerd, maar op 28 oktober werd een eerbetoonconcert georganiseerd, met optredens van onder andere Blink-182, Korn, Sum 41, System of a Down en meer. Tijdens dit concert werd “Looking For An Answer” voor het eerst live gespeeld. Een livealbum van One More Light werd later uitgebracht ter nagedachtenis aan Chester.

Fans en muzikanten over de hele wereld rouwden om het verlies van Chester Bennington. Zijn muziek, teksten en persoonlijkheid waren een enorme inspiratiebron – en zelfs een redding – voor veel mensen. Tegelijkertijd had Chester een moeilijke jeugd, waarin hij al op jonge leeftijd in aanraking kwam met drugs, en hij worstelde zijn hele leven met die ervaringen.

Linkin Park viel niet uit elkaar, maar de band ging ook niet actief op zoek naar een nieuwe zanger. Mike Shinoda sloot het voor de toekomst niet uit, maar benadrukte dat een nieuwe zanger op een natuurlijke manier bij de band moest passen. Al met al had de band tijd nodig om het enorme verlies van Chester Bennington te verwerken.

2024: De Terugkeer van Linkin Park met een Nieuwe Zangeres

Zeven jaar later keerde de band terug met nieuwe muziek, nieuwe plannen en nieuwe gezichten. Op 6 september 2024, na weken van spanning, onthulde Linkin Park eindelijk het mysterie achter de aftelling die ze op sociale media hadden geteased. Het wachten werd beloond: de band kondigde niet alleen een nieuwe zangeres en drummer aan, maar ook een nieuw album dat nog datzelfde jaar zou verschijnen, samen met een tour die diezelfde maand van start ging. Emily Armstrong sloot zich aan als nieuwe zangeres van de band, terwijl Colin Brittain de drumstokken overnam. Het nieuwe album: From Zero – een compleet nieuw begin.

Hoewel fans massaal enthousiast reageerden op de comeback van Linkin Park, deelden velen ook ontroerende berichten ter nagedachtenis aan Chester Bennington. Tijdens het live-comebackconcert gaf Mike Shinoda symbolisch Chester’s rol door aan het publiek. In de setlist zat ook de nieuwe single “The Emptiness Machine”.

Afbeelding: Linkin Park [Officiële Persfoto 2024]

Music For Relief: Een Stichting van Linkin Park

De stichting Music for Relief werd begin jaren 2000 opgericht door Linkin Park. In december 2004 veroorzaakte de aardbeving in de Indische Oceaan bij Sumatra-Andaman verwoestende tsunami’s die de kustgebieden troffen. Linkin Park richtte de organisatie op om lokale hulpverleningsinspanningen te steunen. Music for Relief draagt bij aan rampenpreventie, biedt directe noodhulp en richt zich op langdurig herstel in getroffen regio’s.

Je vindt de Instagram-pagina van Music for Relief hier. Elke donatie helpt!

Sound: Van Nu-Metal naar Pop?

In de jaren ’90 verschenen de twee grote pioniers van Nu-Metal: Korn en Limp Bizkit. Samen met hen ontstond er een geheel nieuw genre, waarin Linkin Park een essentiële rol speelde. Samen met bands als Slipknot groeide Linkin Park uit tot een van de grootste Nu-Metalbands ter wereld. In latere albums was echter veel minder te horen van dit rauwe geluid. Terwijl Hybrid Theory en Meteora nog schitterden in hun originele stijl, begon Linkin Park al snel te experimenteren met nieuwe elementen en muzikale invloeden zoals elektronische drumpatronen en popachtige melodieën. Deze trend was al zichtbaar vanaf Minutes to Midnight, maar werd nog duidelijker vanaf A Thousand Suns.

In 2017 vroegen we Linkin Park naar hun persoonlijke favorieten onder hun eigen nummers. Mike zei dat zijn favoriete nummers op dat moment “Waiting For The End” (A Thousand Suns), “Leave Out All The Rest” (Minutes to Midnight) en “Nobody Can Save Me” (One More Light) waren. Chester koos voor “Sharp Edges” (One More Light), “Breaking The Habit” (Meteora) en “Papercut” (Hybrid Theory). De band bleef trouw aan hun vroege werk en fans, maar bleef ook nieuwe muzikale richtingen verkennen.

Bekijk hier het volledige Top Three-interview met Linkin Park: